خودخواه , بی منطق , از خودراضی و...

  من  آدم ترسویی هستم , اینجا اعتراف میکنم چون آشنا نمیخونه:))

من از هرنوع تغییری میترسم , نه پدرم و نه مادرم و نه هیچکدوم از آدمهای اطرافم اهل ریسک نبودن و همین باعث شده از هر تغییری بترسم و اصلا استقبال نکنم . از روزمرگی که گرفتارش شدم متنفرم , راستش را بگم , دلم یک زندگی شلوغ میخواست که با شادی نه با بیماری و گرفتاری , با یک کار پر انرژی صبحت را به شبت پیوند بدی و شب از زور خستگی وا بری توی تشکت .

همیشه فکر میکردم اطرافم شلوغه و اینروزها میفهمم خیلی تنهام , خیلی خستم از خودم و از همه چیز , بشدت آدم بد بینی شدم و افکار منفیم خیلی بیشتر از افکار مثبتم پیشروی دارن .

همیشه به آدمعای اطرافم میگم اگر بهم قولی ندین , توقعی ندارم . ولی تو را به خدا وقتی قول بدین که از پس انجامش صد در صد مطمینید برمیایید, بعدش که میزنید زیرش بمن فشار روحی میاد , وقتی انجام نمیدید !!! ولی نمیدونم کجای حرف من غیرقابل مفهومه که الی ماشاالله , قول های بی سرو ته میدن و ... تازه میگن تو آدم پرتوقع و خودخواهی هستی !!! خوب من که از اول گفتم و صدبارم حرفم را زدم , وقتی حرف من براتون ارزش نداره و کار خودتون را میکنید , اونوقت من خودخواه و بی منطقم؟!!!