فروشندگی

یکی از مشاغل سخت دنیا به نظرم فروشندگی هست . چون نیاز داره به اینکه ارتباط جمعیت بالا باشه و چونه گرمی داشته باشی و بالاتر از همه اینها آدم صبور و خوش خلقی باشی و از کوره در نری و طلبکار با مشتری برخورد نکنی.

من یک مغازست که سالهاست فقط از اون خرید میکنم و مطلقا تا الان کسی به اون اندازه باعث نشده ازش خوشم بیاد برای خرید , سر خانومه بخاطر اخلاق فوق العادش و برخورد گرمش خیلی شلوغه و توی اون پاساژ کسی اصلا از نظر خلق و رفتار به گرد پاش نمیرسه .به نظرم حقشه داشتن اینهمه مشتری ثابت ,چون میدونه چی میخوای و چطور برخورد کنه, حتی خرید نکنی باز هم با لبخند و خوشرویی رفتار میکنه و اصلا توهین نمیکنه . 

درحالی که چندوقت پیش رفتم یک مغازه مانتو فروشی , چندتا کار پوشیدم که شکر خدا یکیش هم بمن نمیخورد , مانتوی آخری که پوشیدم خواهرم خیلی خوشش اومد و گفت خیلی بهت میاد بگیرش . رفتم خونه تا مامان دیدن گفتن زیادی کوتاهه مادر , برو عوض کن . فرداش رفتم تعویض که فروشنده مغازه کم مونده بود با چوب دنبال من بزاره که دیروز ده دست مانتو پوشیدی ,میخواستی اینو نخری و... آخرشم به تعویض راضی نشد ,ولی به خودشم گفتم آخرین مانتو فروشی شهرم که باشی دیگه نمیام خرید ,به هرکسی برسم هم میگم سراغ آدمی مثل تو نیاد ,وقتی طرز رفتار با مشتریت را بلد نیستی . اونم با یک لحن بدی و درحالی که روش به دیوار بود ,پوزخند و زد و گفت خوش اومدی , نه خودت بیا ,نه کس و کارت !!!  

من میدونم ما گاهی خسته ایم ,گاهی فشارهای عصبی را پشت سر گذاشتیم و بدخلق بودن طبیعیه . ولی برای همین گفتم که فروشندگی کار سختیه توی دنیا , چون شما با اخلاقتون هست که مشتری جذب میکنید یا پر میدین , برای همین باید توی فروشندگی خوددار و تودار بود , چون بقیه از حالات روحی شما خبر ندارن . مثل من که مطلقا نه خودم میرم اینجا و نه معرفی میکنم ,درحالی که مغازه اولی که گفتم را خودم بی منت به بیش از صدنفر معرفی کردم و براش تبلیغ کردم .چون جدا از اخلاق و رفتار و انصافش خوشم میاد. البته هرکسی نظری داره.