خسته گی هامو ببخشید که باعث شد پاسخ محبت هاتون را ندم.

 از روزی که ننوشتم , ده بار تا الان صفحه ام را باز کردم , نظرات دوستانم را خوندم و وبلاگهاشون را . با خنده هاشون خندیدم و با گریه هاشون گریستم , اما از اونجایی که روح آدمیتم خیلی اوضاع داغونی داره اینروزها , نه  کامنت گذاشتم و نه پاسخ کامنتهای پرمحبتشون را دادم.

من اقرار میکنم آدم کم حوصله ای هستم و خیلی زود خسته میشم و جذابیت یک مسیله برای من خیلی کمه !! اعتراف میکنم توی تمام عمرم یک کتاب را حتی دوبار نتونستم بخونم , حتی وقتی میدونستم که اون کتاب تخصصی را بقول معروف باید خورده باشم و مسلط برم جلو , ولی صفحه اول به دوم نشده کتاب شوت میشد و من خسته و عصبی به هرچیزی چنگ میزدم !!! 

حتی وقتی پشت کنکور قرار گرفتم , هم همین روحیه مزخرفم باعث عقب افتادنم و درنهایت با مشاوره با یک مشاور که با سه بار جلسه بمن گفت فقط میتونم بهت بگم رشته ات را تغییر بدی , وگرنه تو داغون میشی , با تغییر رشته رفتم دنبال آرزوهایی که اون سالها برای امثال من سخت بدست میومد و... حتی حالا برای ادامه اش توان ندارم , هزاربار عهد کردم و شروع کردم , اما دیدن دوباره متونی که قبلا خوندم , من را مجنون میکنه و اشکم را درمیاره ...

حکایت من فقط برای کتاب نیست , درمورد همه چیزه !! من به دنیای هنر خیلی سرک کشیدم و آموختم , چون علاقه خاصی همیشه داشتم و دارم , اما حتی خلق آثار جدید هنری هم آرومم نکرد و الان از هرچیزی که آموختم یک یادگاری به اعضای خانواده دادم و چون متنفرم برای خودم چیزی درست کنم , خودم هیچی ندارم . حالا هم کلی وسیله دارم که توی انبار خاک میخوره و من..,

من از خودم خسته شدم , بخصوص اینروزها که پایان روزهای کاری منه و با بهانه نداشتن بودجه دارم بیکار میشم , خستگی ها و بیحوصلگی هام دهها برابره . فقط خواستم بگم اگر نیستم , هستم , اما از راه دور , فعلا روحم خسته است و باید درمانش کنم , قبل از اینکه من را رها کنه و کنج عزلت را انتخاب کنه . یاحق.