حکمتت را شکر

با آبجی کوچیکه دیروز رفتیم یک دکتر دیگه , دکتری که تعریفش را زیاد شنیده بودیم . چون نوبتهاش چندماهه بود همینجوری رفتیم و از ساعت سه و نیم تا یکربع به هشت اونجا بودیم و مریض آخر رفتیم تو . 

دکتر گفت اصلا حرف عمل نمیکنم و... را نزن خانم که به اندازه انار یکیش و اون یکی هم به اندازه یک پرتقال بزرگ شده غده ها و حتما باید هرچه سریعتر عمل کنی و اگر خدایی نکرده بترکن که بیچاره ای .

از بدو ورود هم بمن گفت خانم جان !!! و آبجی کوچیکه میگفت با اون وضع چادر سر کردنت بهت نگفته نن جون خیلیه:))) مامان هم معتقد بودن بهت احترام گذاشته بخاطر چادرت . در هرصورت دکتر یک مرد سن و سال دار بالای هفتاد بود و بی نهایت جدی و بداخلاق . فرمودن برو بخواب معاینت کنم , آقا تا دست دکتر بمن خورد , برق سه فاز از من پرید که دکتر بداخلاق خندش گرفت و درحالی که سعی میکرد نخنده گفت آروم خانم جان , آروم . من میخواستم بخودت محل غده ها را نشون بدم تا بدونی نمیشه از زیربار عمل در بری . و البته که همون تماس کوچک هم دردناک بود وحشتناک و من خودمم چیزی که دکترگفت را حس کردم واقعا . و چنین شد که رضایت به عمل دادم زورکی !! دکتر قبلی زیرمیزی برای عمل هیچی نگفت , ولی از یکی از غده ها این جلسه آخری حرف زد و این دکتر از هردو گفت و... 

باتوجه به تعریفهایی که از دکتر دومی شنیدم درمورد عملهاش و کسایی که پیشش عمل کردن , اگرچه از تظر درجه پایینتر از اولی هست , ولی ترجیح میدم خودمو را دست دکتر باتجربه تر بدم با درجه علمی پایینتر تا دکتری کم تجربه تر , ولی با درجه علمی بالاتر . بالاخره این عمل بنوعی بازی با آیندم هست . 

ولی بازم راضبم به رضای خدا .

دیروز فکر کردم به بیکار شدنم که دیر بهم گفتن و زمانی بود که عملا کاری نمیتونستم پیدا کنم و این در و اون در زدنم هم بی فایده بود , با توجه به عمل پیش اومده و استراحت ده روزه بعد عمل حکمت بیکار شدنم را فهمیدم , چون عملا با شغل من امکان ده روز استراحت مطلق نبود.

فهمیدن این مسیله هم  خودش برای خودش ماجرایی داشت از حکمت خدا . من بخاطر موهام و ریزش شدیدش یکسال تمام پیش یک دکتر یزدی میرفتم که میگفتن کارش شبیه معجزست و... از همه کشور پیشش میرفتن و البته منشی عوضی داشت که پول میگرفت تا زودتر تو را بفرسته داخل , هرچی بیشتر پول میدادی زودتر میرفتی که یکبار سر همین دعوای مفصلی باهاش کردم . 

دلیلی نداشت با اون حجم پول دارو و ویزیت و سفرم ,پول اضافی بهش بدم . آقایی که پنجاه تومن جلوی خودم بهش داد و گفت من را الان بفرست و اونم گفت چشم و شد سرآغاز دعوای مفصل ما و منم رفتم تو مطب و دکتر حق را بمن داد و گفت این مریض از اتاقم رفت , تو بیا .ولی بعد یکسال مصرف اونهمه دارو , هیچ اثری نداشت .نا امیدانه  بازرفتم پی یک خانم پروفسور که فرانسه تحصیل کرده بود و هرنوبت دارویی بالای یک تومن میشد که بیمه یک قرون نمیداد , بعد مدت کمی دیدم اینم اثر نداره و پول دور ریختنه و رهاش کردم.

نزدیک یکسال پیش وصف یک خانم دکتر را شنیدم ,خانمی بسیار آروم و خوش اخلاق هم خودش و هم منشی خوش مشربش , برای من توی قدم اول چندتا آزمایش و سونوگرافی نوشت و گفت اول باید علت یابی بکنیم و بعد درمان را شروع کنیم و همون شد سرآغاز فهمیدن مشکل امروزم . بقول مادرم , اگر اون نبود کی میخواست بفهمه چنین چیزی هست و خدایی نکرده دیر میفهمیدیم و وقتی متوجه میشدیم که من آسیب جدی تری دیده بودم . خدا پدرش را بیامرزه که تند تند دست به دارو نشد و اول ریشه یابی کرد .چون علت اصلی اونهمه ریزش هم مشکل الانمه . خلاصه که توی هراتفاقی حکمتی نهفته است , فقط ما الان نمیفهمیم . برای همین پشت هراتفاقی بجای غرزدن سرخدا , بگید شکرت , تو صلاح من را بهتر میدونی و هرچیزی که خیر من هست را توی این اتفاق بزار . این یعنی اعتماد بخدایی که از مادر هم نسبت به بندش مهربونتره. یاحق.