هرسخن جایی و هرنکته بیانی دارد

دیروز خسته و کوفته اومدم سوارتاکسی یشم که راننده اش یک آقای خیلی پیر بود که با سرعت مورچه میرفت , همون موقع یک دختر و پسرجوون هم  که از هفت فرسخی داد میزد ,در عنفوان جوانی و دانشجویی و آشنایی هستن و اهل اینجا هم نیستن , اومدن سوار بشن . دخترک از تمام حرکاتش میبارید که داره به همه حربه ها چنگ میندازه تا دل پسرک را بدست بیاره . از اونجایی که من زودتر پیاده میشدم , ایستادم تا اول اونها سوار بشن ,پسرک بی حرف رفت و نشست , اما دخترک پشت چشم غلیظی نثار اینجانب کرد , که منم انقدر خسته بودم که به هیچ کحا حساب نکردم و تازه نشسته بودم که دخترک با غشوه ای بی نهایت ناشیانه و صدایی که سعی در لوس کردنش داشت , شروع به حرف زدن با پسرک کرد که اونم نه گذاشت و نه برداشت و گفت چرا مثل اونهایی که زبونشون فلج شده حرف میزنی؟! درست حرف بزن تا من بفهمم . من که صورتم تو شیشه بود و میخندیدم  و دخترک ضایع شده ,حرف زدنش را اصلاح کرد و تازه با پسرک شروع کردن به کتک کاری و ویشگون و... انقدر که خواستم بگم بسه , بک دقیقه صاف بتمرگید , اینحا پارک نیست , ماشبن شخصی هم  نیست , من آدمم و خسته ام . هرکاری را که انجام نمیدن تو مکان عمومی !!!

پ,ن: خنده من از سرعقده نبود,از قدیم گفتن هرسخن جایی و هرنکته مکانی دارد . من دیده بودم دوستانم را که چنین بیرون رفتن هایی داشتن ,ولی با یک عشوه و لوسی حساب شده رفتار میکردن و نه انقدر افتضاح که به کسی اجازه توهین بخودشون را بدن . کاش بدونیم , هرجایی و هررفتاری مناسب نیست . خنده من از سر هم عقیدگی با پسرک قصه بود و بس.