خبرفوت دوتا همکار , اونم به فاصله دو روز , واقعا تلخترین خبر ایتروزهام بود . بخصوص که هردوسنی نداشتن . یکی دراثر سکته و دومی سرطان که دیرتشخیص داده شده بود و تمام بدن درگیر و...

بحث در مورد  نحوه فوتشون بود , که یکی از همکاران درمورد فوت خانم همسایشون گفت و این باربرهایی که بجای آسانسورها تو خونه ها نصب میشه و بارها و بارها قاتل شده , اما درس عبرت نمیشه متاسفانه:\ یکمرتبه یکی دیگه از همکارها فریاد زد و گفت خانم فلانی را میگی اون گل بهشته و خلاصه شروع کرد که فلان جا بوده و با فلان حالت از دنیا رفته و...

دیدم تحمل ندارم و ممکنه یک چیزی بگم بدباشه , اومدم بیرون . من خودم بزرگ شده یک خونواده مذهبیم , تا حدی اندیشه هام مذهبیه , ولی چیزی را مثل این حرف قبول که ندارم هیج , کسی بگه اعصابمم بهم میریزه , دلیلشم میگم .ما خدا نیستیم که تعیین کنیم فلانی گل بهشته و فلانی ته جهنم؟؟؟!!از کجا به قطع و یقین و از ته دل نعره میکشیم این گل بهشته و اون...

ما فقط میتونیم از ته دل آرزو و طلب بخشش برای متوفی کنیم و از خدا بخواهیم بهشتی باشه . بقیش دست ما نیست. به هزار زبان گفتن "بهشت را به بهانه میدهند , نه به بها" کدوم یکی از ما ادعای معصومیت میتونیم بکنیم؟! همه ما فقط میتونیم امید به لطف خدا و رحمتش داشته باشیم تا خدا ما را ببخشه و درپناه خودش از آتش جهنم خلاصی بده .

من واقعا با آدمهایی که بخودشون اجازه قضاوت و دسته بندی میدن مشکل دارم , واقعا مشکل دارم و اگر ببینم ترجیح میدم راهمو دور کنم و وارد بحث نشم.چون صلح طلبی به طرز فجیعی درخونهای من جریان داره:)) نمونش چندوقت پیش مطب دکترم تهران بود که بخاطر مصرف دارو ,سردرد وحشتناکی داشتم و صداهای اطرافم مثل پتکی بود که به سرم میکوبن , خانمه شالش را انداخته بود روی شونش با موهای سشوارکشیده و لباسهای بدن نما , جلوی من که با چادر نشسته بودم و از زور سردرد داشتم میمردم انقدر رژه رفت تا یک چیزی بهش بگم و دعوا شروع شه که آخراش میخواستم بگم عزیزم سشوار موهات عالیه , حالا بشین تروخدا , تا مغز منو با اون صدای پاشنه ات پیاده نکردی کف مطب:)) 

واقعا چرا یا از اینطرف بوم میوفتیم یا از اونطرف؟؟؟ و اصرار فراوونم داریم که طرز تفکر ما صحیحه و طرف مقابل اشتباه میکنه و توی بحث هم کم میاریم , میزنیم تو کار دعوا و نعره کشی و گاها فحاشی؟!! قراره به کجا برسیم؟؟

بیایید اگر عقیده ای مخالف عقیدمون شنیدیم , با آرامش برخورد کنیم  یا اگر به اعصابمون مسبط نیستیم با آرامش ترک کنیم اون آدم و اون مکان را , هیچکس با فحاشی و دعوا بجایی نرسیده که ما برسیم. صلح طلب باشید:||